เธอ ผู้ชื่นชมในวงการภาพยนตร์หลายคนอ้าแขนต้อนรับเธอแน่นอนว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องโกหกรีเฟนสตาห์ลถูกรังเกียจและหนีออกจากเมือง อย่างที่ชูลเบิร์กรู้ดี เขาเคยเป็นสมาชิกของ Hollywood Anti-Nazi League และช่วย จัดระเบียบการคว่ำบาตร) นอกจากนี้ยังมีประโยชน์อย่างมากในการระบุภาพแก้วมัคของแก๊งฮิตเลอร์คือชายที่ถ่ายภาพเหล่านี้ไปหลายภาพ ไฮน์ริช ฮอฟฟ์มันน์ ช่างภาพส่วนตัวของฮิตเลอร์
ที่ Jackson Center ชูลเบิร์กจำได้ว่าอะไรคือช่วงเวลาที่ไม่สามารถบรรยายได้มากที่สุดในภาพความโหด
ร้ายทั้งหมดที่เขาดู: แวบหนึ่งของตากล้องนาซี สะพายกล้อง ปีนออกมาจากหลุมฝังศพหมู่ที่ซึ่งศพจากสลัมวอร์ซอว์ถูกทิ้ง ตากล้องวางตำแหน่งตัวเองในหลุมฝังศพเพื่อถ่ายภาพมุมต่ำของศพที่เลื่อนลงมา ตากล้องคนที่สองจับภาพตากล้องคนแรกที่ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุม พวกนาซีที่ฉลาดในการถ่ายทำภาพยนตร์ได้ออกแบบท่าเต้นของ Body Drop เพื่อให้ครอบคลุมเป็นสองเท่า Klotz ฉายภาพที่บาดตาบาดใจและเล่นซ้ำแบบสโลว์โมชั่น
ในขณะที่ Film Photo ตัดต่อภาพยนตร์ หน่วยงานยังเตรียมการสำหรับนิทรรศการของสถานที่ท่องเที่ยวที่โดดเด่น แผนผังวางจอภาพยนตร์ไว้ด้านหน้าห้องพิจารณาคดี ผู้พิพากษาทั้งแปดคน (หนึ่งคนบวกอีกหนึ่งคนแทนสำหรับแต่ละฝ่ายพันธมิตร) ถูกผลักไสให้นั่งทางด้านขวาของห้อง ดังที่ซิลวี ลินเดแปร์ก นักประวัติศาสตร์ชาวฝรั่งเศสแสดงความคิดเห็น การโยกย้ายผู้พิพากษาทำให้ภาพยนตร์กลายเป็น “จุดโฟกัสของห้อง” (จุดแข็งที่แท้จริงของFilmmakers for the Prosecutionคือการใช้ภาพประกอบเพื่อแสดงการออกแบบห้องพิจารณาคดี ภาพที่เห็น และตำแหน่งของกล้องที่ถ่ายทำการพิจารณาคดี)
นักข่าว 400 คนเข้าร่วมเมื่อการพิจารณาคดีเปิดขึ้น แต่ความน่าเบื่อหน่ายของเอกสารและแพทช์ที่ตายแล้วระหว่างการแปลพร้อมกันทำให้ความสนใจลดลง ไม่นาน. เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2488 อัยการเรียกพยานที่เป็นดารา
“โรงหนังเหรอ?” ถามเกอริงเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องพิจารณาคดีและเห็นการจัดฉาก
“อ๊ะ โรงหนัง! โรงหนัง!” ตะโกน Hess เล่นงี่เง่า
“ตอนนี้เราจะแสดงให้คุณเห็นว่าค่ายกักกันหมายถึงอะไร” รองอัยการโทมัส ดอดด์ประกาศก่อนที่จะแยก
ย้ายค่ายกักกันนาซีซึ่งเป็นการรวบรวมภาพที่น่าสยดสยองความยาว 52 นาทีที่ถ่ายโดยกองกำลังพันธมิตรในการปลดปล่อยค่ายในแนวรบด้านตะวันตก ซีเควนซ์แรกแสดงให้เห็นผลพวงของการสังหารหมู่ที่เมืองไลพ์ซิก ที่ซึ่งชายและหญิงที่หลบหนีจากค่ายทหารที่ถูกไฟไหม้ถูกยิงด้วยปืนกล จากนั้นฉากที่ขยายจากภาพยนตร์ทางการทหาร (บางเรื่องได้รับการเผยแพร่สู่สาธารณะชนในอเมริกาโดยภาพยนตร์โฆษณาในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2488) แสดงให้เห็นผู้รอดชีวิตจากโครงกระดูกและกองศพจาก Hadamar, Nordhausen, Buchenwald, Mauthausen, Dachau และ Belsen โดยที่ ศพถูกกองไว้สูงจนใช้รถดันดินดันเข้าไปในหลุมฝังศพจำนวนมาก (ค่ายมรณะในโปแลนด์ซึ่งการกวาดล้างส่วนใหญ่ถูกดำเนินการ ไม่ใช่โรงฆ่าสัตว์ในสายการผลิตอีกต่อไปเมื่อโซเวียตเคลื่อนผ่าน ด้วยเหตุนี้จึงขาดภาพจากผู้ปลดปล่อยกองทัพแดง)
หลังจากที่ไฟสว่างขึ้น ทุกคนก็มองไปที่จำเลยเพื่อดูปฏิกิริยาของพวกเขา จอมพลวิลเฮล์ม เคเทล ผู้บัญชาการกองทัพเยอรมัน ร่ำไห้ Erich Raeder จอมพลเรือเอกแห่งกองทัพเรือเยอรมันจนถึงปี 1943 รู้สึกสะเทือนใจมาก เขายังคงนั่งอยู่กับที่หลังจากหนังจบ ตัวแข็งอยู่กับที่แม้หลังจากศาลถูกเลื่อนออกไป “ฉันไม่ได้ดูเลย” อดีตรัฐมนตรี Reichsbank Hjalamar Schract กระซิบกับ Walter Funk ผู้สืบทอดตำแหน่งของเขา “มันคงทำให้ฉันไม่สบาย” Funk นั่งกอดกันบนม้านั่งร้องไห้
วันที่ 11 ธันวาคม ภาพยนตร์เรื่องที่สองThe Nazi Planฉายในเวลาเกือบสี่ชั่วโมง การรวบรวมภาพยนตร์และภาพยนตร์สารคดีของพวกนาซีเอง เช่นTriumph of the Will ของ Riefenstahl และรายงานการต่อสู้ของนาซีการรณรงค์ในโปแลนด์ (1940) และชัยชนะในตะวันตก(พ.ศ. 2484) พิสูจน์ให้เห็นว่าระบอบการปกครองมีความหมาย แรงจูงใจ และโอกาส ภาพยนตร์เรื่องนี้แบ่งออกเป็นสี่ส่วนติดตามยุคไรช์สิบสองปีทีละขั้นตอน: จาก 2464 ถึง 2476; 2476 ถึง 2479; 2479 ถึงการระบาดของสงคราม; และ 1939 ถึง 1945 (น่าเสียดายที่ในฐานะสารคดีประวัติศาสตร์ที่เป็นกลาง ภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกประนีประนอมอย่างร้ายแรง สนธิสัญญาฮิตเลอร์-สตาลินจึงถูกเพิกเฉยด้วยการแสดงความเคารพต่อโซเวียต โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของชาวฝรั่งเศส ภาพที่มีชื่อเสียงของฮิตเลอร์ การทำแบบจิ๊กโก๋หลังจากฝรั่งเศสยอมจำนนในปี 2483 ละไว้)
